Zoals je misschien wel begrepen hebt laat ik weinig over mijzelf los. Hier heb ik een best goede reden voor. Ik wil namelijk niet dat wat ik ventileer invloed heeft op mijn persoonlijke welzijn. Dit is niet laf, maar een noodzakelijkheid in het tegenwoordige klimaat van werkgeverbellen en doxen.
Vroeger postte ik met mijn volledige naam en toenaam. Ik was naïef en gaf ongezouten mijn mening. Tegenwoordig nuanceer ik mijzelf wel wat, maar ik schrok niet weg van een ad-hominem in die tijd. Moest kunnen, dacht ik. Totdat ik op mijn werk opeens op het matje werd geroepen bij HR, waar een dame in een mantelpakje met een printout met enkele posts in fora en tweets stond te wapperen. Ik werd neergezet als islamofoob, homofoob en racist. Nou is aan mij niet zo snel aan te zien dat ik Iraans ben (mijn echte naam is misschien wel een hint). Mijn Nederlandse genen hebben nogal de overhand. Na geluld te hebben als brugman kwam ik met een waarschuwing weg.
Sorry hoor, maar daar hoef ik geen herhaling van.
Ik ga niet mijn leven omver laten gooien omdat andere mensen liever zien dat iemand die anoniem post zijn identiteit prijsgeeft. Open vizier ammehoela. Mijn vizier is open, je kan mij alles vragen, en op niet-persoonlijke vragen zal ik altijd antwoord geven. De mensen die ik vertrouw weten wie ik ben, dat is genoeg.
Maar er speelt nog meer…
Ik heb mijn eerste 12 jaar van mijn leven in Iran doorgebracht, heb daar leren lezen en schrijven, en ik heb de Islamitische indoctrinatie door mijn strot geduwd gekregen, zelfs als Zoroastri destijds. Mijn ouders waren al veel eerder weg (nog voor de Ayatollah aan de macht kwam). Ik ben eerlijk gezegd blij dat ik daar niet meer woon. Ik heb al meer dan 30 jaar al geen Perzisch geluld (al begrijp ik nog wel alles wat ik hoor en lees), en blij toe dat dat niet meer hoeft. Ik ben trots dat ik nu Nederlander en atheïst ben. Maar het resultaat is wel dat de Moslims mij liever dood zien (ik ben een apostaat in hun ogen in verband met mijn atheïsme), en een ongelovige (ook in verband met mijn Zoroastrianisme, ook al volg ik die leer niet meer).
Het is logisch dat ik mij zorgen maak over de streng-islamitische import die nu plaatsvind. Ik heb zelf in die wereld geleefd, en die waarden en normen zijn gewoon incompatibel met het westerse secularisme wat ik zo op prijs stel. En de overheid gooit dat gewoon te grabbel.
Als ik mijn identiteit prijsgeef, speel ik met mijn inkomsten, én mijn leven.
Daar bedank ik voor.
